Bekende blanke jongen, ziek zijn, taal in Ghana

Dit verhaal zal vooral gaan over vorige week omdat ik deze week vooral ziek ben geweest.
Woensdag heb ik van mijn gastouders weer de rijst en vis gekregen die ik de dag ervoor ook had. Het was al wat taaier en vooral de vis was meer als rubber maarja je moet toch eten en ik dacht dat zij dat ook wel zouden moeten eten die dag. Helaas bleek dat na een uur al dat dat niet mijn beste keuze was. Het werd van kwaad tot erger waardoor ik heel de nacht met koorts door boven de wc heb gehangen. De volgende dag heel de dag op bed gelegen, al is dat echt geen pretje als het 40 graden is. Het werd niet beter dus uiteindelijk naar een kliniek gegaan in het dorp waar ze mij wat medicijnen hebben gegeven. Het was alleen 20 minuten heen en 20 minuten teruglopen in de brandende zon dus ik was klaar voor de rest van de dag. Vrijdag ging het gelukkig beter omdat ik naar het dorp ernaast moest om kinderen met een beperking te zien die ik uiteindelijk ga behandelen. Daarna naar de stad gegaan om wat dingen te regelen. Een hele pittige dag want het was 41 graden met een gevoelstemperatuur van 46 graden... en dan over een overbevolkte markt lopen zonder schaduw, feest! Het mooie is wel dat we met de auto van Edem daar waren, hij parkeert het in het midden van de markt. Zijn auto kan niet goed op slot dus alle deuren waren open met mijn tas met paspoort en alles erin op de achterbank. ik had er echt een rotgevoel bij maar hij zei dat ik mij geen zorgen moest maken. Mensen er omheen letten er wel op en als er een blanke uit is gestapt, dan durven ze er helemaal niet aan te zitten, ze denken dat wij te veel kunnen regelen. Na een half uur is er inderdaad niks mee gedaan.
De 2 dagen daarvoor nauwelijks gegeten en dan zo'n zware dag erachter aan, je moet dan toch wel wat lunchen maar waar we waren hadden ze geen fruit. Verder is al het eten hier zo machtig en zwaar, dus ja ik koos toch maar weer voor wat rijst. Verkeerde keuze...'s avonds weer heel de avond boven de wc gehangen en tot vanmiddag op bed gelegen. Het geeft mij gelukkig de mogelijkheid om rustig deze blog te schrijven. Het vervelende is wel dat ik voor de 3e keer mijn hike naar de bovenste waterval moet verplaatsen.

Het leventje hier begint al wat gewoontes te krijgen. Mensen in mijn dorp beginnen mij al te kennen en weten ze dat ik de lokale taal hier probeer te leren. Hierdoor vinden ze het leuk om mij aan te spreken, waar ik ook blij mee ben, al heeft dat ook een keerzijde. Elke keer dat ik nu naar iemand loop wordt ik onderweg minimaal 4x begroet in het Ewe waarna het volgende gesprek in het Ewe gaat: zij vragen hoe het met mij gaat, ik antwoord dat het goed gaat en vraag hoe het met hen gaat. Het gaat natuurlijk ook altijd goed met hen. Daarna denken ze dat ik de rest ook spreek dus vragen ze iets dat ik niet versta. dus ik zeg in Ewe dat ik het niet begrijp en vraag of ze engels kunnen praten. Dat vinden ze prachtig waardoor ze helemaal dubbel liggen. dit is altijd mijn uitweg waardoor ik ze groet en doorloop. De kinderen roepen alleen maar Yevu (spreekt het uit als jevoo) wat hier witte betekend en dan zwaaien ze, ze vinden het prachtig als je terug zwaait. Ouderen die mijn naar niet weten spreken mij ook zo aan. De jongste dochter van mijn gastouders is 3 jaar en heeft volgens mij deze week dat woord net geleerd. Want sinds deze week als ik bij haar in de buurt ben doet ze niks anders dan yevu schreeuwen.

De afgelopen week is het heel warm en droog geweest. Hierdoor zijn in de afgelopen weken meerdere bosbranden rondom het dorp geweest. Niemand maakt zich er druk om, het nadeel is alleen dat al het rook blijft hangen. 1 bosbrand heeft alleen een elektriciteitspaal in het dorp ernaast bereikt en ervoor gezorgd dat er 2 dagen lang geen stroom was. Stroomuitval voor een paar uur is hier heel normaal, dat wordt schijnbaar in de aankomende maanden meer omdat ze de stroom uitschakelen als het regent, om het risico op brand te verkleinen. Dan weten de mensen mij wel te vinden omdat ik een powerbank heb. Geen stroom is een lege telefoon. De telefoon is hier ook heel heilig en de meesten hebben er 2. Wel 2 die bij ons niet meer te verkrijgen zijn maar ze showen er graag mee. Ook al meegemaakt dat iemand met een lege doos van de IPhone 6 aankwam lopen, hij zei dat hij de telefoon was verloren maar de doos nog wel had. Dus hij heeft de telefoon wel gehad volgens hem...Helaas kreeg hij bij ons niet het aanzien die hij hoopte te krijgen maar ik zie hier wel een mooie business in. Lege telefoondozen verzamelen en verkopen in Ghana zodat mensen ermee kunnen pronken.

Ik zal nog wat uitleggen over de taal hier. Ghana heeft veel dialecten, elke regio in ghana heeft wel een hoofddialect. Alleen de dialecten verschillen zo veel van elkaar dat ze andere dialecten niet verstaan. Hierdoor is de hoofdtaal Engels. Dit hebben ze nodig om onderling te communiceren. In mijn regio spreken ze Ewe, een taal die ook in Togo en in Benin wordt gesproken, landen ten oostelijke van Ghana. Maar dit zijn Franse landen dus zij kunnen wel met de locals praten alleen kan ik moeilijk met ze communiceren omdat mijn Frans in de loop der jaren toch wel verwaterd is. En veel mensen hier hebben niet veel scholing gehad waardoor ze nauwelijks engels hebben geleerd. Deze mensen blijven meestal heel hun leven op dezelfde plek.
Het dorp naast ons is ontstaan door voorvaderen die uit het noorden van het land komen. Daardoor spreken ze daar weer een andere taal dan hier. Al spreken de meeste ook wel de taal die in dit dorp en in de stad gesproken wordt.

Ik heb nog goed nieuws over het gastgezin. Ze gaan mij binnenkort plaatsen in een ander gastgezin. Ik weet niet wie maar wel in het dorp en ik ga wel meer terug naar de basics! Nu hopen dat dit geen scheve gezichten oplevert in het dorp.