Laatste weken werk met afscheidsfeest, activiteiten en regenseizoen!

Het vrijwilligerswerk in het ziekenhuis zit er na 5 maanden al weer op. Maar de afgelopen 2 weken waren juist erg leuk. De eerste werkdag nadat ik de hoofd van de afdeling gesproken was stonden er ineens 13 studenten in onze afdeling die voor 6 weken stage gingen lopen. We waren al met 11 dus dat maakt 24 fysiotherapeuten en assistenten waar ongeveer 8 patiënten op een dag komen, dus ik dacht dit wordt 2 weken lang slapen op werk. Helaas voor de studenten wilde de hoofd van de afdeling dat de studenten alleen maar mochten kijken. Dus slaapverwekkend voor de studenten maar voor mij was er extra veel te doen. Ik mocht alle assessments doen bij de patiënten die ook Engels praatte en tegelijkertijd kon ik de studenten begeleiden. Superleuk want deze studenten waren ook erg leergierig als ze bij mij waren. Ze werden per deel van de afdeling ingedeeld dus sommige dagen moest je als student bij de receptie zitten waar je niet veel meer doet dan een kaart ontvangen en handtekening of vingerafdruk nemen (Ja hier heb je nog mensen die niet kunnen schrijven en dus ook geen handtekening hebben). Maar als je al een receptioniste hebt en dan met zijn 4en daarbij moet gaan zitten...ik heb daar veel slapende studenten gezien.
Waar ik meestal niks te doen had vanaf 12 uur en daardoor regelmatig eerder weg ging om wat in het dorp te doen had ik nu moeite om voor 4 uur klaar te zijn.
Tja, zoals dat altijd gaat hè als je een keuze maakt om wat eerder te stoppen... de studenten blijven er 6 weken dus ik had nog 4 hele leuke weken kunnen hebben haha. Ach ik mag niet klagen over het alternatief!
Maar afgelopen donderdag was mijn laatste dag, dus dan wilde ik wel wat leuks gaan doen. Eerder hebben we met de afdeling wat gegeten en (alcoholvrije) champagne gedronken dus dit leek mij leuk om nog eens te doen. Dus ik was naar de hoofd van afdeling gegaan om dit voor te leggen maar zij had het alleen maar over problemen, te veel mensen, te drukke dag, te duur en te weinig tijd. Wel kenmerkend voor de afgelopen tijd. Zij zag alleen maar problemen, dus ik had het er maar bij neergelegd om alleen champagne te halen. Wellicht moest het feestje ook niet te groot worden want het vrijwilligerswerk zelf was ook wat minder succesvol dan gehoopt. Maar toen de rest van de afdeling daar achter kwam baalde ze allemaal, zij wilde het juist wel groots afsluiten. Daarnaast herinnerde ze mij er ook aan dat toen wij het feestje hadden dit juist was georganiseerd toen zij er niet was, anders had ze toen ook moeilijk gedaan. Ik had het volgens hen gewoon moeten organiseren met eten, maar helaas was het al te laat.

Maar het afscheidsfeest was echt een heel groot succes! Uitgerekend Mr. Bell, de oudste van de afdeling die het liefst wat afzijdig blijft, had de smaak goed te pakken en ging het allemaal leiden. Eerst een speech van hem en van de hoofd van de afdeling waarna ik ook mijn bedankwoordje gedaan heb. Daarna mochten ze mij allemaal vragen stellen, van lievelings Ghanees eten en muziek, waar ik spijt van heb in Ghana, hoe de kerk en begrafenis ervaringen waren. Ze vonden het echt prachtig om mij al die typische Ghanese dingen te horen zeggen, vooral de studenten die mij nog minder goed mensen. Dus we hebben heel hard gelachen met zijn allen! Ik kreeg ook de vraag of ik wat met Ghanese vrouwen heb gedaan, toen ik zei dat ik mijn vriendin trouw blijf en dus niks gedaan heb viel het ineens stil. Ik vond dat heel raar maar hier in Ghana is het niet zo vreemd om vreemd te gaan. Al helemaal niet als je zo ver van elkaar weg bent. Dus zij waren allemaal heel verbaasd, want "je hoeft toch niks te zeggen tegen je vriendin" was vooral het argument. Pas toen de hoofd van de afdeling zei nou hier mogen jullie wel voor applaudisseren was er toch nog wat enthousiasme en was deze awkward situatie voorbij. Na de vragen hebben we de champagne gepopt, helaas pakte ik uiteraard de fles waar de kurk zo goed als vast zat. Tja als de andere flessen al geopend zijn en jij nog bezig bent dan worden de handen alleen maar gladder... Maar gelukkig kwam het allemaal goed. Het is mooi om te zien hoe blij mensen kunnen worden van alcoholvrije champagne dus ze vochten er bijna om. Maar dat kwam de sfeer ten goede waarbij mr. Bell weer de smaak te pakken had en begon te dansen. Ja een oude Afrikaanse man met smooth dansmoves, daar wordt iedereen enthousiast van dus het feestje was geopend hoor. Uiteraard wilde ze graag mijn Afrikaanse moves zien en die werden met alle liefde overgenomen. Iedereen was aan het dansen, geweldig feestje!
Na het dansen werd er nog een ronde gedaan met een afscheidswoordje/wens. Het was heel leuk te horen om bijv. van de studenten te horen te krijgen dat ze mij een hele fijne begeleider vonden en veel geleerd te hebben. Maar het meeste verbaasde mij toch wel van de mensen met wie ik al die tijd gewerkt heb, zij hebben meer aan mij gehad dan ik zelf eigenlijk vond. Uiteindelijk was dat ook mijn doel om kennis te delen dus dat vind ik erg prettig. Ze waren ook veel enthousiaster van de presentaties dan ik vermoedde. Nu maar hopen dat ze het weer oppakken. Dus ik ga daar toch weg met een heel gevoel. Ze hadden eigenlijk maar 1 wens, dit is mijn huis geworden dus als ik ga trouwen moet ik dat hier doen.. Na deze wensen nog even foto's gemaakt met zijn allen en toen zat het er weer op, wel een gek idee... Misschien komt het soms wat negatief over maar ik heb er wel een hele mooie tijd gehad met de mensen en ook als fysiotherapeut heb ik er ontzettend veel geleerd, ook van de mindere dingen.

Verder deze week nog wat leuke dingen gedaan. Er was een vrijwilliger uit het noorden van Ghana langs gekomen, ik heb hem leren kennen op het voorbereidingsweekend. Dus ik ben met hem nog een keer naar de bovenste waterval geweest, maar nu een andere route gelopen die ik nog niet kende. Echt een hele mooie hike met supermooi uitzicht over het dorp en de natuur er omheen en uiteindelijk ook beide watervallen tegelijkertijd. Als ik dat eerder wist... Maar ook eenmaal bij de waterval was het een hele nieuwe ervaring, waar je eerst lekker in het zonnetje kon liggen en rustig het water in kon was dat nu niet meer mogelijk. De waterval is zo heftig door het regenseizoen en in combinatie met de wind dat je overal nat werd. Maar we wilde wel even afkoelen in het water, was nauwelijks mogelijk midden in de waterval te komen. Dus snel weer door naar de onderste om daar te ontspannen. Dat was nog wel een beetje mogelijk maar toen ik daar onder de waterval probeerde te komen ben ik bijna verzopen. Door de kracht van het water werd ik zo hard naar beneden geduwd dat ik niet kon blijven staan en onderwater kwam. Na lang ploeten kwam ik er eindelijk uit, nou dat moest ik ook een keer ervaren.

Ja het regenseizoen is eindelijk begonnen, meer zon was wel lekker maar de temperatuur is wat draaglijker en de natuur is een stuk mooier. Helaas valt de stroom nu wel dagelijks uit. Maar het mooiste had ik afgelopen maandag, het regende voor de allereerste keer in mijn tijd in de ochtend. En zo hard dat mijn familie hun huis niet uit kwam. Dus ik heb daar vanaf 6 uur 's ochtends zitten wachten en later met de vrijwilliger tot het droog was en ontbijt konden krijgen. Hij wilde vroeg weg om verder te reizen en ik naar werk maar dat zat er niet in. Ontbijt kregen we pas rond 9 uur en de taxi's en trotro's reden nauwelijks dus kon hij pas rond 10 uur weg en was het voor mij niet meer de moeite waard om te gaan want patiënten komen ook niet als het regent. Dit moest ik toch een keer ervaren hebben hierzo, geen werk omdat het regent. Helaas was het wel in mijn laatste week wanneer het ook zo leuk was.

Afgelopen weekend wilde ik het einde van vrijwilligerswerk maar afsluiten met een drankje bij Edem, op zijn Ghanees gaat dan dan met gin en we hadden wat wodka. 'S avonds kwam kim een andere vrijwilligster weer even voor 2 dagen terug. Dus zij wilde ook nog wel even feesten (met gin en wodka). Een hele gezellige avond maar de volgende dag merkte ik wel de gevolgen. De volgende ochtend had ik afgesproken met een andere vrijwilligster uit Hohoe langs om naar een slangenhouder te gaan. De motorrit was geweldig alleen blijkbaar doet hij niet zo veel meer met slangen, hij had er nog maar 2 en maar 1 konden we vasthouden. Tja dat is wel het risico hier. Eenmaal terug maar weer mijn bed ingegaan. Het plan was om nog te stappen die avond maar dat zat er niet meer in. Ja ik weet het, ik begin een ouwe lul te worden...

Alles gaat dus verder weer prima. Nu nog even maximaal genieten van deze laatste week want het plan is om maandag cafscheid te nemen van Wli en mijn gastgezin en dan richting de kust te gaan.
En wellicht iets meer Europees levensstijl aan te nemen want ik was zo blij dat ik weer 5 kilo was aangekomen maar ben er nu al weer 6 kwijt, 68kg. Ze noemen mij dan wel een witte Ghanees maar ik voel me meer een witte Ethiopiër nu...