ontmoet Wli en gastgezin

er zit nu bijna een weekje erop en heb al veel kunnen meemaken en zien van de ghanese cultuur hier. woensdag ochtend werd ik moet de auto opgehaald door Edem, iemamd van de organisatie Narema die alles voor mij regelt. 4 uur met de auto, wat een luxe is want 2 vrijwilligers die er ook waren moesten 16 uur met de bus... De auto heeft zo wat mankementen en hij is 3x gestopt op een plek om een band te wisselen alleen ze hadden niet zijn goede maat. de meeste winkels hier verkopen alleen gebruikte spullen, ongetwijfeld van ons. dus ja, als je het niet kan vinden laat je het maar gewoon. ik kreeg de keuze om de snelste weg te nemen of om anders te rijden en meer te zien. daar koos ik voor maar ik wist niet dat ik dan 12 uur aan het reizen was en met een kapotte band. Maar ik heb wel veel gezien! Vooral veel gekken op de weg en politie... wij zijn die dag 6 keer staande gehouden door de politie. ze rijden niet rond maar staan als controles langs de weg en pikken zo de auto's eruit. omdat ik blank ben werden wij nagenoeg altijd uitgekozen. Gelukkig is Edem ghanees en snapt hij hoe het werkt hier want 2x probeerden agenten er geld uit te slepen door een reden te verzinnen om een boete te geven. maar Edem wist er beide keren onderuit te komen. vaak werden mijn spullen gecontroleerd en 1x hebben ze echt alles in de auto en in mijn tassen gecontroleerd om wat te vinden. Edem vertelde dat agenten denken dat alle blanken wiet bij zich hebben omdat het in nederland legaal is. Verder zij de wegen hier echt heel slecht. rond de hoofdstad ging het wel maar naarmate je er steeds verder vandaag gaat worden de gaten steeds dieper en groter. in de regio waar ik woon rijdt er niemand meer rechtdoor. alle auto's gaan continu alle kanten op om gaten te ontwijken en daarvoor moet je soms naar de berm toe aan de andere zijde. Soms heb je pech en hoor je een harde knal, dan kon het gat niet ontweken worden. Na een lange dag aangekomen in het dorp, mijn gastgezin ontmoet, gegeten en gaan slapen. Mijn gastouders zijn aardige mensen en wonen net buiten het dorp in een redelijk groot huis voor de begrippen hier. ze hebben een winkeltje in het dorp waar ze van alles verkopen. hier is mijn gastmoeder van 's ochtends tot 's avonds te vinden. De gastvader is manager bij een hotel dat appartementen verhuurt. Het dorp wordt omringt door bergen en is echt heel mooi hier. het heeft ong. 2000 inwoners. De volgende dag heb ik de cultuurshock ervaren. Mijn gastvader zegt zelf ook een bussines man te zijn. Hij praat continu over geld, werk en zijn toekomst. hij weet aan alle vragen die ik stel over ghana wel een twist te maken naar die onderwerpen. daarnaast zegt hij zelf ook dat hij altijd aan het werk is of er mee bezig is en daardoor ook niet bij anderen over de vloer komt. Mijn gastmoeder spreekt daarnaast nagenoeg geen Engels, alleen Ewe, een taal dat in deze regio gesproken wordt en in landen ten oosten van ghana. Ik wil haar wel helpen maar ze wil het niet en wil ook niet echt proberen te communiceren. Hierdoor voel ik mij meer als een gast in het huis dan dat ik mij kan mengen in hun levensstijl. Zij hebben daarnaast redelijk veel luxe in huis. wasmachine, douche, waterleiding... luxe die ik eerlijk gezegd juist niet wilde. klinkt voor sommigen gek maar ik wilde juist water gaan halen bij een kraan in het dorp. wassen met mijn handen. douchen met een tuil. Dat kan ik nog steeds doen en dat ga ik ook wel maar het is toch anders omdat zij dat allemaal niet doen. Mijn gastmoedrr kookt dus ik hoef helemaal niks te doen. het voelt als nog meer luxe dan ik thuis heb terwijl ik juist minder wilde hebben en ik deel wil nemen aan het huishouden enzo. leven als de lokale bevolking hier. Ook zijn mijn gastouders niet Ghanees maar ze komen uit Benin. hierdoor hebben ze niet de Ghanese tradities. Het huis is ook verdeeld in allemaal kamers. 3 hiervan verhuren zij aan aan mensen die in wli willen overnachten en een appartement te duur vinden. 1 is voor mij. 1 voor hun en een badkamer. er is geen woonkamer of zoiets. dus zij zitten samen in 1 kamer en ik in 1 kamer. dus als ik bij mijn gastouders ben voel ik mij erg alleen...hetgeen ik dus echt niet gehoopt had.
En als we samen zijn kan ik alleen communiceren met mijn gastvader en dan gaan het over zijn onderwerpen. ze hebben 3 dochters van 3, 7 en 10 jaar. zij willen wel dingen met mij doen en op de van 3 na spreken ze engels.

Even wat positiviteit erin brengen. De mensen in het dorp zijn heel aardig en zeggen allemaal dat ik welkom ben en ook langs mag komen als ik wil. Edem neemt mij veel mee naar mensen en introduceert mij bij belangrijke mensen. ondanks dat zij tussendoor veel ghanees met elkaar praten vind ik het heel prettig om tussen de ghanesen in het dorp te zijn. Ook zijn we al langs het ziekenhuis in de stad geweest waar ik ga werken en zij waren allemaal heel vriendelijk. evenals de families met beperkten in bet dorp die ik ontmoet heb. Maandag ga ik beginnen in het ziekenhuis en daar kijk ik nu al naar uit! minder vrije tijd, minder wachten en dus ook minder momenten dat ik mij alleen kan voelen tussen mijn gastouders.

Het gaat hier allemaal goed komen. ik ga dit ook bespreken met mijn gastvader en als ik steeds meer mensen leer kennen in het dorp kan ik mijzelf daar ook meer in mengen.