Reizen door Ghana! En de plannen voor Oost-Afrika!

Man wat vliegt de tijd en wat gebeurd er toch veel. Ik ben na mijn afscheid gelijk naar Accra gegaan naar een hostel waar ik vaker ben geweest. Heel toevallig kwam ik hier een vrijwilligster (Lisa) tegen van ontmoet afrika die ik al heb ontmoet op het voorbereidingsweekend. Heel gezellig en een vriendin van haar (Guusje) landde die avond zodat zij samen konden reizen. Maar het klikte zo goed dat ik voor 1,5 week met hen mee kon. Twee super gave dames waarmee ik heel hard heb kunnen lachen en vooral ook veel gek heb kunnen doen. En ik heb nu ook haar dagboek nodig om alles weer te herinneren. Ik zal vooral de bijzondere verhalen met jullie delen.

In Accra heb ik vaak van een afstand een enorme moskee gezien dus die wilde ik graag eens van dichtbij bekijken. De dames wilde ook wel mee dus een taxi gepakt alleen hij wist niet waar het was. Navigatie bestaat hier niet, je vraagt gewoon nog de weg aan andere taxichauffeurs of mensen aan de kant. Toevallig wist iemand het en hij wilde wel meerijden en de weg wijzen, prima. Eenmaal daar aangekomen blijkt heel de moskee nog in verbouwing te zijn. Alleen de buitenkant is klaar.... en ze waren er aan het werk dus konden er niet in. Bleek de jongen die meegereden was er te werken en heeft hij even geregeld dat wij een rondleiding kregen door de moskee en er omheen. Bouwhelmpje op en gaan! Zo gaaf maar wat een privileges krijgen we hier. Super mooie moskee maar ook hard gelachen met foto's maken, vooral omdat ze dachten dat ik 2 vriendinnen had... na de toer moet je natuurlijk wel stiekem wat geld geven, omgerekend wel 1 hele euro, maar dat was het dubbel en dwars waard hoor!

Vanuit Accra wilde we naar cape coast en heel toevallig kwam er een taxichauffeur aan in de hostel die mensen heeft gedropt en nu weer terug moest naar cape coast. Dus wij konden lekker goedkoop mee. Bleek het een hele gave gozer te zijn die wel zin had in onze Ghanese muziek. Wij hebben een flink feestje gemaakt in de auto! Altijd leuk. Maar in cape coast waren de feestjes pas echt lekker fout. Al hebben we eerst een pizza gegeten, zo lekker! Dat hadden wij echt nodig. Alleen Guusje snapte er niks van, die kwam net uit Nederland en dan vind je deze pizza totaal niet interessant. Je word toch wat minder kieskeurig na een half jaar dezelfde gerechten... Maar de eerste avond was echt een typisch Europees foute avond. Foute muziek en rare Europeanen bij elkaar, ik kon er nog niet aan wennen na 6 maanden alleen ghanezen. Dus mijzelf wat afzijdig gehouden en vooral lekker geobserveerd. Maar dan ben je er met 2 leuke dames, dan is het echt genieten hoe elke Ghanees die er dan ook is achter de dames aan gaan. En je kan ze proberen van je af te slaan maar ik heb erg veel respect voor hun doorzettingsvermogen, ik heb er keihard om gelachen. Daarnaast was de eigenaar er ook en die deed net zo hard mee. Ik vraag mij nog steeds af hoe je je eigen baas serieus moet nemen als hij in zijn eigen hotel, elke avond vrouwen probeert te versieren en ook niet stiekem.
De volgende dag wilde we niet zo veel doen en hadden ook niet zo veel zin in nog zo'n feestje dus alleen rustig een drankje doen. Maar dan weet je toch altijd wel wat er gaat gebeuren...dat zijn de mooiste avonden! Weinig Europeanen, veel ghanesen en ghanese muziek! Heel de avond al mijn Afrikaanse dansmoves eruit gegooid met de dames, al waren zij weer voornamelijk bezig met alle Ghanese mannen van zich af aan het slaan waar ik weer smakelijk om heb gelachen. Lisa haar slippers waren kapot gegaan en er was glas gevallen dus heb ik die van mij maar aan haar gegeven en die van haar met elastiekjes om mijn voeten gebonden. De eigenaar die uiteraard weer alle vrouwen probeerde te versieren stond in het glas dus we dachten dat hij nu eindelijk gedwongen zijn foute versiertrucs moest stoppen. Maar niets is minder waar, even intapen en weer gaan met die banaan, heerlijk. Wat is feesten in Ghana toch geweldig!

Na cape coast zijn we gaan surfen in Busua, helaas was het weer hier echt heel slecht. Veel regen en er was verder helemaal niemand waardoor de locals ons steeds opzochten in het dorp om te vertellen dat wij naar hun winkel moesten komen of om te vragen of ze eten konden brengen. Heel erg assertief, dat mocht wel wat minder als je het mij vraagt. Wel lekker kunnen surfen hier, het was al weer een paar jaar geleden maar het ging een stuk beter dan verwacht! In Busua was vooral het eten erg goed, dus Guusje en ik zijn ook een avond 2x uit eten geweest omdat we bij de tent daarnaast ook nog wilde eten. Ik ben benieuwd of ik hierdoor weer wat kilootjes ben aangekomen. Dezelfde chauffeur heeft ons gebracht van cape coast naar Busua, en ja hoor...ook hij werd verliefd op een van de dames. Al was ik daar ook wel wat medeplichtig aan met was slechte hints. Dus toen wij vanaf busua naar kumasi wilde gaan belde hij ons op met een hele lage prijs om ons, maar vooral Guusje, daarheen te brengen. Maar de bus was veel goedkoper dus toch maar de bus gepakt.

In Kumasi mochten wij blijven slapen bij de gastmoeder van Lisa, alleen zij was jehova getuigen dus ik was de broer van Guusje. Anders mocht ik niet bij hen op de kamer slapen. Mooi om te zien hoe warm wij hier ook onthaald werden.
Met Guusje geprobeerd naar de botanische tuin te gaan van de universiteit daar. Het bleek uiteindelijk alleen "geprobeerd" omdat werkelijk niemand wist waar de ingang van het park was al liepen wij langs de hekken. Nadat wij telkens van het kastje naar de muur werden gestuurd waar wij al gelopen hadden hebben we het opgegeven. Bizar dat de werknemers daar het gewoon allemaal niet weten en borden voor de richting doen ze niet aan in Ghana. Dus daarom maar naar de markt gegaan, de grootste van West-Afrika waar ik eerder in een verhaaltje over geschreven heb. Hier weet je uiteraard ook niet waar je steeds heen loopt, maar we hebben er goed om gelachen, mooi avontuur.
In Kumasi nog op stap gegaan, en tja, veel verschil was er niet met Cape Coast, behalve dat wij de enige blanken waren. De dames werden heel de avond omringd door de mannen en ik heb met de overige mannen allemaal dance battles gedaan! Het verschil hier met Nederland is dat de vrouwen dus allemaal bleven zitten en de mannen alle moves eruit gooien, en dat zijn hele gave moves!
We konden niet 's nachts lawaaierig met alcohol op bij een jehova getuigen binnen stappen dus we hadden een hotelkamer geregeld. Tenminste, reserveren was niet nodig want ze gingen nooit vol. Tot wij er de die dag waren, alle kamers waren vol....dus na lang zoeken hadden we elders een 2 persoons kamer kunnen ombouwen zodat we er met zijn vieren konden slapen na het stappen.
De volgende dag met onze brakke koppen, omdat we de jagermeister in Ghana hadden gevonden, naar een voetbalwedstrijd geweest. Wat was dat gaaf zeg! Het had alles wat ik hoopte bij een Afrikaanse wedstrijd. Muziek, dansen, vuvuzela, harde tackles, brancard op het veld en prachtige omhalen! Al moet ik zeggen dat ik niet heel veel van de wedstrijd heb meegekregen door het feestje op de tribune en de vuvuzela die ik daar heb gekocht. We waren spontaan onze kater kwijt. Wat jammer dat ik dit niet in de buurt had afgelopen maanden!

Uiteindelijk zijn onze wegen gesplitst omdat zij naar het noorden gingen en ik ben weer terug gegaan naar Accra om nog even met Edem te relaxen. En wij hebben ons al 6 maanden verheugd op de befaamde karaoke avond in Accra. Dus 's middags alvast een goede bodem gelegd met een flinke bol fufu, wat lekkere biertjes op om in de stemming te komen waarna we erheen gingen. Maar wat was dat een afgang zeg. Het bier was door alle Europeanen 10 cedi ipv 2.. je moet heel lang wachten tot je nummer komt en er was totaal geen enthousiasme vanuit het publiek, die rustig op een stoeltje een drankje zat te doen. Geef mij maar een plek met Ghanezen! Maar Edem was erg moe omdat locals altijd willen slapen na een flink bord eten dus we hebben de avond maar afgesloten, zonder een verwachte sensatie.
De volgende dag heeft hij mij opgehaald om nog wat gezelligs te doen en ik moest nog het voetbalshirtje van Ghana kopen dus dat kwam goed uit. Een echt voetbalshirt is heel erg moeilijk te vinden omdat alles in Ghana 2e hands is of uit China komt. In de duurdere en luxe winkelcentrums liggen de onverkochte spullen van de zara enzo. Maar Edem had met iemand gesproken die wel een winkel wist. Gelukkig gevonden en een shirtje gekocht en laten bedrukken voor nog geen 30 euro, bij ons is dat in totaal ongeveer 100 euro. Dus ik ben benieuwd... De winkeleigenaar was wel heel erg vriendelijk, we moesten wachten dus hadden wat eten gekocht. Heeft hij 2 stoelen ergens vandaan gehaald, een fitness bankje midden in de winkel gezet als tafel en artikelen opzij geschoven zodat wij in de winkel met onze handen de waché konden opeten. Hij kwam nog met water en emmer langs om onze handen te wassen. Dit is echt typische Ghanese gastvrijheid, wie gaat er in Europa zijn sportwinkel ombouwen om klanten er te laten eten...prachtig!

Dus deze vriendelijkheid probeer ik zelf ook mee te nemen, al is dat best lastig in onze afstandelijke samenleving straks. Gelukkig heb ik het hier wel kunnen doen, zo moest ik de uber pakken naar een plek om te lunchen, bleek de taxichauffeur een hele toffe gozer te zijn. Heb ik hem meegenomen het restaurant in en zijn lunch betaald en heeft hij mij weer terug gebracht. Wij denken altijd maar weer aan het geld dat je uitgeeft maar ik heb de hele tijd gezelschap gehad tijdens het eten, meer geleerd over Ghana en Accra, hij wilde niks meer ontvangen voor de terugrit en hij neemt mij vrijdag naar een plek waar we een biertje te gaan doen. En dat voor wat geld.... Ik ben verkocht! Wij hebben echt meer samenhorigheid nodig!

Hier ook afscheid genomen van Edem, wat een raar gevoel dat ik nu van iedereen afscheid heb genomen. Dit weekend ga ik nog even naar een surfspot naast Accra om te relaxen. Maandag avond vlieg ik weer terug. En dan ga ik met Renée naar Tanzania. We beginnen in Zanzibar waar we een week lang gaan duiken en relaxen. Daarna gaan we de kilimanjaro beklimmen wat een week lang duurt. Dan nog safaris in serengeti park en ngorongoro crater en uiteraard van de natuur genieten en relaxen. Na ongeveer 4,5 week gaan steken we lake Victoria over naar Oeganda en dan meeten we Thomas die daar woont en Mathieu en Sanne. Met hen zullen we de berggorilla's gaan bekijken en de Oegandese cultuur snuiven.
Ik kijk er ontzettend naar uit om Renée en mijn vrienden weer te zien. En om Oost-Afrika te vergelijken met West-Afrika. Maar ik ben er nog helemaal niet aan toe om Ghana te verlaten dus daar baal ik wel van. AI realiseer ik mij natuurlijk ook wat voor een luxe het is. Ik had eigenlijk verwacht dat het reizen echt niet kon tippen aan mijn ervaringen in Wli, maar niets is minder waar. Al heb ik dat ook te danken aan Lisa en Guusje! Ik heb nog heel veel te vertellen over het land dus ik moet even kijken wanneer dat allemaal gaat komen, want ik zal tijdens het reizen ook zo veel meemaken. Dus jullie horen nog zeker genoeg van mij!