Begin van de reis, evaluatie vrijwilligerswerk, drinken dorpshoofd en ghanese kleding!

Ik schrijf nu nog maar even een blogje terwijl ik in het hostel aan het wachten ben tot ik naar het vliegveld ga om mijn ouders en renée op te halen. Vandaag van Wli naar Accra gereisd wat ongeveer 6 uur duurde. Met de taxi naar Hohoe, trotro naar Accra en dan met de taxi naar de hostel. Al meer dan een maand keek ik hier naar uit, want ik kan hier eindelijk KFC eten! Man, wat heb ik dat gemist zeg! Maar mijn ouders en Renée stiekem ook hoor. Een taxi geregeld die mij daar heen bracht en mijn oog viel gelijk op de wicked zinger box meal. Ik kreeg een hele grote doos op mijn plateau en wat drinken, ik had alleen ontbijt op dus ik stierf van de honger. Maar toen ik die doos open deed voelde dit echt even als de grootste teleurstelling in Ghana. De doos was half gevuld met een kleine burger, stukjes kip en wat frietjes. Ook hier hebben ze dus geleerd te fotoshoppen. En dan heb ik het nog niet eens over de smaak gehad. De kip op de burger zat vol met water, kippenvleugers daarintegen gort droog een de frietjes slap... Gelukkig kan deze tegenslag de pret niet drukken dat mijn ouders komen. Snel weer naar de hostel gegaan om een duik in het zwembad te nemen, dat is wel lekker na ongeveer 3 maanden.

Ja, bijna 3 maanden alweer. Na deze trip ben ik over de helft met vrijwilligerswerk heen, gelukkig nog niet de tijd in Ghana. Ik kijk met hele mooie ervaringen terug en ben erg blij dat ik er nog meer aan vast kan plakken. Ook het vrijwilligerswerk zelf gaat goed, bij de kinderen merk ik al vooruitgang dus dat voelt goed. Het werken in het ziekenhuis wil ik nog een extra impuls geven of wellicht er wat anders bij doen om het gevoel te geven dat ik ook op deze dagen wat meer bereik. Dus daar heb ik al een gesprek voor gepland als ik terug ben.

Een van mijn mooie ervaringen is telkens het ontmoeten van het dorpshoofd, de chief. Elke keer als er vrijwilligsters kwamen mocht ik mee en dat vind hij erg leuk. Je moet dan in het begin hem heel formeel een hand geven maar hij zwaait zijn hand en slaat die lekker met een klap tegen de mijne aan met een flinke glimlach. En door een één of andere manier vind hij het ook heel erg leuk om mij gin te blijven geven. Ik vind het daarnaast erg leuk om de gin te ontvangen en te hopen dat de andere vrijwilligsters door de zenuwen mee drinken. Maar na een paar rondes hebben zij het telkens door en stoppen ze. Het mooie bij het drinken is dan je nadat je het glas achterover hebt getikt heel hard "phfeee" roept en er flink lucht bij uitblaast om te laten zien dat de drank goed geland is en niet meer terug komt. De rest roept dan "dapfeee". Dit ritueel doet eigenlijk alleen de chief en de ouderen maar ik doe vrolijk mee wat zij ook helemaal geweldig vinden.
De chief nodigde mij ook steeds uit om ook gewoon soontaan langs te komen dus dat doe ik nu ook regelmatig om even een palmwine en gin te drinken met hem. Maar sinds deze week heeft de chief een speciaal drankje voor mij uit de kast gehaald wat alleen voor mannen is in speciale gelegenheden. Want mijn flower komt dus dan moet je sterk zijn! Ik weet nog steeds niet wat erin zat maar dit gaat toch in mijn brede arsenaal van een van de vieste shotjes die ik gehad heb. Gin met allemaal ingrediënten erin. Bah! Maarja de chief nodigde mij uit om een week later nog eens te komen om extra sterk te zijn voor als mijn flower er is. Dit aanbod kon ik natuurlijk niet weerstaan want hij is altijd zo gastvrij. Dus gisteren mijzelf maar weer even sterk laten maken. Toen hij mij ook uitnodigde om vandaag voor het reizen langs te komen, dat is dus voor 7 uur 's ochtends, heb ik dat toch vriendelijk afgeslagen. Ik ben nu dus heel erg sterk! En dat is natuurlijk erg handig om de koffers te tillen...

Ook zijn gisteren mijn lokale kleren aangekomen. Ik heb het volgens mij niet gezegd maar de vorige waren zo erg verpest door de kleermaker dat ik er echt bij zou lopen als een clown. Iedereen die de kleren heeft gezien moest lachen, ik eerst even als een boer met kiespijn, maar nu kan ik er ook wel van genieten. Ik zal de foto's nog wel eens online zetten maar ik heb de kleren nooit gedragen. Nu zijn de kleren dus wel gelukt. Ik ben alleen één dingen vergeten, ik ben zo veel afgevallen... met de afgelopen week erbij zelfs 7 kilo dus ik ben broodmager met mijn 71 kilo op dit moment. Dus ik vrees dat het niet meer gaat passen als ik weer een tijdje in Nederland ben. Maar gelukkig kan ik er hier nu ook kleurrijk bij lopen.

Toch is het mijn plan om de aankomende 2 weken flink te gaan eten, want het is ook wel lekker om weer eens wat anders te kunnen eten. We gaan het zien of er weer wat bij kan komen. Maar het belangrijkste is lekker genieten met zijn 4en. Helaas konden mijn broer en zijn vrouw niet komen wat een enorm gemis is, maar dat mag de pret niet drukken. Tot over 2 weken!