Bruiloft, intimiteit, plantage, man-vrouw verhouding, diefstal en ziek zijn 2

17 april 2017

Ha luitjes, al weer 2 weken verder en het is allemaal al weer te veel voor 1 blog. Afgelopen weekend ben ik met mijn gastmoeder en zus, samen met nog veel andere gezinnen uit Wli naar een bruiloft geweest. Ik moest natuurlijk wel een goede outfit hebben maar daar had mijn moeder wel een oplossing voor, een groot doek dat je met een speciale manier om jezelf heen wikkelt, wat heel traditioneel is en ouderen nog ziet dragen. Eerst moesten we nog naar de bruiloft toe wat hier 2 uur vandaan is. Daarom moesten we om half 6 verzamelen, nou bij die tijd wist ik het al wel maarja je moet toch maar klaar staan...7 uur gingen we weg. En voordat we bij de eerste stad aankwamen was er al een trotro met pech waardoor we daar ook nog een uur op moesten wachten. Eenmaal daar aangekomen liepen we naar de plek waar het zou beginnen, om op een plek tr komen waar we konden zitten moesten we over het middenpad lopen waar alle stoelen op gericht stonden. Toen iedereen mij dus zag met dat kleed om mij heen gewikkeld begon iedereen te lachen. En mijn gastmoeder zei dat veel mannen het zouden dragen, nou dat waren dus maar 3 hele oude mannen. Dus voelde mij toch even ongemakkelijk in het begin. De bruiloft begon met de traditionele "verloving". Dit betekend dat de familie van de bruidegom de familie van de bruid moet betalen om hem te huwen met de bruid. Dat gaat dan om een geldbedrag, frisdrank, palmwine, rijst en ander eten. Dit wordt dan nog gespeeld alsof er nog onderhandeld wordt, waarbij veel gelachen wordt. Uiteindelijk wordt de enveloppe met geld overhandigd en de bruid naar buiten gebracht. De pastoor doet een woordje, en ringen om de vingers gedaan. Daarna gingen we naar de kerk voor het huwelijk. Een huwelijk hier is ook echt feestelijk met heel veel muziek en dansen. Daarnaast zitten ze ook niet heel netjes te luisteren, nee je hoor steeds weer mensen wat doorheen schreeuwen, vooral om grapjes te maken. Iedereen lacht steeds alleen de bruidegom en vooral de bruid lacht nauwelijks. Daarnaast is de pastoor ook heel veel aan het woord en merk je ook hierbij dat God centraal staat. Zo was het allebei bidden voor God het allerbelangrijkste dat er is om het huwelijk te laten slagen. Nou, ik had toch wel wat andere factoren in mijn hoofd... Er was alleen één heel awkward moment op de bruiloft, dat was de kus. Het was alsof zij dat helemaal niet wilde en maar elkaars lippen tegen elkaar aan duwden onder heel luid gejoel en geroep van de mensen. Maar dit komt vooral omdat intiem zijn in het openbaar taboe is hier. Dit was de eerste kus die ik ooit iemand heb zien geven in Ghana. Zo werd ik door een local ook al gewaarschuwd Renée geen zoen te geven als ze aankomt op het vliegveld, of knus te zijn als anderen om ons heen zijn. Dat wordt echt niet gewaardeerd en sommigen voelen zich beledigd. Zo merk je hele andere normen en waarden over privacy dan bij ons. Want een kus is te veel maar je ziet bijvoorbeeld de hele dag door borsten, borstvoeding geven doen ze echt overal en (vooral oudere) vrouwen gewoon geen shirt dragen rond hun huis.

Ook heb ik een dag kunnen werken op de plantage van mijn moeder. Ik wist niet wat mij te wachten stond maar ik wilde het graag eens ervaren. Dus ik wilde ook met de spullen op mijn hoofd naar de plantage toe lopen en weer terug. Met wat aandringen mocht ik het doen maar iedereen die langs loopt vraagt dan aan mijn moeder waarom ik met alles op mijn hoofd loop. Na een uurtje lopen kwamen we bij de plantage aan in het bos. Ze telen palmnoten, rijst, cassave en yam. Die dag moesten we palmbomen van de palmbomen verzamelen. De noten zitten aan trossen vast. Zij had ze een dag eerder al van de palmbomen af gehaald en met een manchette hakte ze grotendeels los. Dus het was vooral de noten van de grond plukken en uit de omhulsel halen. Na een paar uur dit doen een rondje lopen om champignons te zoeken en weer terug met alle noten in bakken op onze hoofd. Nu stopte halverwege een trotro om ons te helpen en ons bij het huis af te zetten. In de trotro zat iedereen heel hard te lachen en werd continu het woord Yevu gebruikt dat blank persoon betekend dus ik wist dat het om mij ging. Blijkt dat ze grappen aan het maken waren dat blanke mensen niet gewend zijn om dingen op hun hoofd te dragen waardoor hun huid rood wordt als er gewicht op zit hahaha.

Op de plantage met mijn moeder kunnen praten over het feit dat niemand het accepteerd dat ik het gewicht droeg en niet mijn moeder. Hier is het dus andersom, de vrouw hoort het tillen te doen en doet het zware werk. Als je dat als man moet doen dan doet je vrouw haar werk niet goed. Waar wij in Nederland toch het beeld hebben dat het zwaar tillen voor de man is. Wel blijven alle mannen hier op hameren dat de mannen sterk zijn en de vrouwen niet...nou ik durf te wedden dat mijn moeder van 50 een stuk sterker is dan de gemiddelde man in Nederland. Mijn moeder maakt het huis schoon, wast zijn en haar kleren, werkt op haar plantage, komt terug en kookt banku voor ongeveer 50 personen wat ze dan in de avond tot 10/11 uur verkoopt langs de weg in het dorp. Minimaal 6 dagen in de week.. en de man werkt, komt thuis en gaat rusten. En werken in Ghana is nou niet bepaald heel vermoeiend door het langzame tempo, fysiek gezien. Maar als vrouw kan je hier niet veel aan doen. Want klagen hierover is uit den boze, naast dat je man je zal verlaten of slecht gaat behandelen laat ook je eigen familie, zelfs je eigen moeder, je in de steek. Zij heeft dit namelijk ook allemaal gedaan zonder te klagen.

Afgelopen week is er bij 1 van de vrijwilligsters ingebroken in haar kamer en zo'n 400 euro gestolen. Dit is iets heel serieus in een land als Ghana, eerst wordt het dorpshoofd erbij gehaald waarna hij met een bel ging rinkelen. Alle dorpsouderen komen dan bijeen en wordt het nieuws medegedeeld met de kans voor de dader om binnen 30 minuten zich openbaar te maken om het op te lossen zonder grote gevolgen. Uiteraard is de persoon niet gekomen dus dan moet je naar de volgende oplossing en dat is voor de mensen hier Voodoo. Je roept dan een vloek op de persoon af die pas stopt als hij/zij het geld terug heeft gegeven. Dit wilde de vrijwilligster niet wat haar gastvader niet kon begrijpen. Zo verteld hij over zijn ervaring met voodoo waarbij naasten van de dader overlijden. Dat vindt de vrijwilligster dan ook helemaal niks. Maar hier vinden ze dat een prima straf, een inbreker mag je ook helemaal toetakelen. Zo was ongeveer 1 maand geleden in Kumassi een vrouw beschuldigd voor stelen waarna zij fysiek werd mishandeld op gruwelijke manieren en overleed daar op straat. Uiteindelijk bleek ze ook niet de dader...maar dit soort mishandelingen als oplossing is nog aan de orde van de dag bij criminaliteit.

Deze week ook weer ziek geworden voor de 2e keer. Dus op werk maar even een momentje gehad om even langs een dokter te gaan om een controle te doen. Niks kwam eruit behalve dat ik al weer 5kg ben afgevallen hier in Ghana in de 2,5 maand. Ik wist dat ik in mijn eerste maand was afgevallen, helemaal toen de 3 dames, die ik eerder had ontmoet op het voorbereidingsweekend, uit de auto stapte bij aankomst en hun eerste woorden waren dat ik zo dun ben geworden. Ik dacht dat ik de tijd daarna wel weer wat was aangekomen maar dat blijkt dus niet. Dusja er blijft toch wel 1 grote vraag, hoe kunnen al die vrouwen hier toch van de grote billen krijgen? Die van mij worden juist kleiner...

Volgende week zaterdag komen mijn ouders en Renée langs en gaan we 2 weken lang rondreizen, heel veel zin in!

Foto’s

3 Reacties

  1. Klaas Munneke:
    17 april 2017
    Het was deze keer wel heel erg genieten van je verhaal.
  2. Marianne:
    17 april 2017
    Nou jaaaah zeg....dat wordt afzien voor je bloedeigen moeder! Niet omhelzen, niet kussen, niet aan je zitten.....nou ja en Renee zal wel heel graag alleen met je willen zijn!
    Van ons heel veel virtuele kussen, omhelzingen, aaien over je rode hoofd....en wat paaseieren om wat extra kilo's te krijgen.
    Liefs, van je tante
    Marianne
  3. Viola:
    17 april 2017
    Hai Wouter!
    Weer genoten van je interessante verhaal. Wat een vreselijk leven voor die vrouwen zeg. Ben ik blij dat ik hier geboren ben. En dan af en toe nog zuchten dat ik moe ben. Om te schamen.
    Wat had ik je graag zien lopen op dat middenpad bij de bruiloft.Lachen hoor.
    Heel veel sterkte met de gezondheid gewenst! Het zal niet meevallen daar. Het eten en de warmte zijn moeilijk voor een westerling denk ik. Hopelijk gaat het volgende week beter als je gezellig met Renée en je ouders op stap bent.Dat wordt genieten!
    Groetjes en de beste wensen van Viola.