Ghanees groeten, voortgang vrijwilligerswerk, feesten en de corrigerende tik!

Ik ben in mijn blogs helemaal vergeten uit te leggen hoe Ghanezen elkaar groeten. Dit wordt gedaan met een handgreep waarbij je eerst begint met een normale hand als bij ons, dan ga je over naar voor ons ook bekend dat je je hand omhoog doet en elkaar meer bij de duimmuis vast pakt. Daarna komt het lastige stuk, je pakt elkaar alleen nog vast met de middelvinger en duim en maakt het knappend geluid zoals wij ook doen met onze vingers. Het is alleen best moeilijk om dat te doen als je ook zijn vingers moet gebruiken. Gelukkig gaat dat nu na 1,5 maand bijna automatisch waardoor ik niet meer zo'n falend gevoel heb bij een handgreep dat geluidloos wordt afgesloten. Wel kan jij of de ander zijn wijsvinger om de andere haken, dan moet je het moment met de duim en wijsvinger herhalen tot hij je wijsvinger loslaten. Ook gaan sommigen een paar keer na de duimgreep weer terug naar de handgreep en weer duimgreep of zijn er soms mensen die alleen een hand geven waardoor en gelukkig nog genoeg ongemakkelijke momenten zijn zoals bij ons, 3 zoenen geven als de ander een hand wil geven en dergelijke. Als je veel respect wil tonen naar de ander (dus bij veel ouderen) dan pak je tegelijkertijd met je linkerhand je eigen rechter onderarm vast.

Het werk in het ziekenhuis wordt gelukkig wat drukker en ik kan ook steeds meer administratief werk doen waardoor ik mij al wat nuttiger begin te voelen. Al gaat dit ook samen met meer slaapuren op werk, ik wordt er steeds beter in! Vanaf volgende week ga ik 2x per week een uur presentaties geven aan de fysiotherapeuten en assistenten, hier kijk ik erg naar uit want dan begint het echt met kennis delen zoals mijn doel ook was. Daarnaast kan ik sinds vorige week eindelijk structureel 3 kinderen met een beperking behandelen in het dorp die normaal geen behandeling krijgen. Dus ik ben nu niet meer de extra fysiotherapeut maar echt een meerwaarde voor de mensen hier!

Afgelopen maandag was de 60e independent day van Ghana, een hele speciale dag maar meer dan een Mars door scholieren en kinderen in dorpen en in de hoofdstad door militairen wordt er toch niet gedaan, mensen willen er geen geld aan uitgeven. Maar ik vond toch een mogelijkheid om met 2 vrienden met de auto naar de stad te gaan om een drankje te doen. We hadden nog 2 plekken over in de auto dus mijn "gastzus" en een vriendin van haar had ik ook meegedraaid. Nadat wij op 2 plekken met muziek waren geweest waar helemaal niemand was vonden we een plek met wat muziek en tafels om een drankje te doen. Ik had de chauffeur beloofd voor hem de benzine en een drankje te betalen omdat hij anders niet mee kon. Dus ik betaalde ook maar gelijk het eerste rondje met drankjes. Waar wij toch wel bekend zijn met een dansvloer is de hier niet zo. Tafels zijn geen belemmering, als je een lekker nummertje hoort sta je gewoon op en ga je dansen aan je tafel tussen de anderen. Wat later op de avond danst iedereen tussen de tafels door. Dat maakt je toch wel dorstig dus bestelde iemand nog een rondje drankjes, maar die komt zonder schaamte naar mij toe met het bedrag dat ik moet gaan betalen voor de drankjes. Dit gaf mij het gevoel van, ach de blanke betaald wel alles, wat ik niet echt kon waarderen. Maar uiteindelijk blijkt dat als je mensen vraagt mee te gaan dat dat betekend dat je al hun drankjes betaald... op een geven moment werd het zo druk om mij heen met allemaal gasten dat mijn vrienden mij zonder uitleg naar buiten duwden. Ik moest al mijn spullen aan Edem geven, omdat al die gasten daar stonden om mijn spullen te stelen. Dit mocht de avond natuurlijk niet verpesten en ben daarna met lege zakken en de rest weer naar binnen gegaan, toevallig waren al die gasten ook weer weg. Hele gave avond gehad en lekker veel gedanst!

De vriendin die ook mee ging had die avond iets te veel gedronken. Helaas bleek de volgende dag dat haar vriend dit niet zo goed kon waarderen en dat met fysiek geweld heeft opgelost. Zij liep dan ook de volgende dagen met een mitella om. Helaas is dit een normale zaak hier in Ghana. Ongepast gedrag los je op een een tik, zolang je maar ouder bent dan de ander. Zo sloeg, op mijn allereerste dag in Accra, de vader zij kind met een plankje. Hij sloeg zo hard dat dat plankje brak en dat kind huilde nonstop een uur lang...Als je leraren buiten ziet met leerlingen hebben ze ook altijd een takje in hun handen en geven ze een tik als kinderen in de weg lopen of verkeerds doen. Kinderen zijn hierdoor heel gedisciplineerd naar mensen die wat ouder zijn. Als je iets wil hebben of iemand in de verte ziet die je wilt spreken roep je het dichtstbijzijnde kind en stuur je die erop af. Dit doen ze gelijk zonder te klagen of zoiets. Helaas is dit natuurlijk niet de manier hoe het moet gaan en het in elkaar slaan van je vriendin omdat ze dronken is.... Om het toch nog luchtig te houden, ze zal hierdoor ongetwijfeld minder last hebben gehad van haar hoofdpijn. Het is soms best lastig maar je moet het op een of andere manier gewoon accepteren. Gelukkig doen ze dit niet bij mij!

Deze week is er ook een andere vrijwilligster in het dorp gekomen, maar haar zie ik niet zo veel. Dinsdag komen er nog 3 dames bij dus dat geeft nog wat extra gezelligheid en mogelijkheid om in het weekend samen activiteiten te doen, ghanezen zijn daar niet zo happig op. Dus ik ben benieuwd!